"Noord Champagne"
28 oktober - 01 november 2005

----- | terug | -----

Verslag:

Het mocht weer niet zijn.
Vrijdag 28 oktober : een mooi vooruitzicht naar een weekend met onze West-Vlaamse vrienden in de mooie Champagnestreek. We zijn om 18u met volle moed vertrokken naar Berry-au-Lac waar we rond 22 u de groep konden vervoegen op een parking met voor iedereen de nodige plaats. Na het bekend openingswoordje van de voorzitter werd zoals gewoonlijk iemand uitverkoren voor het maken van het weekendverslag. En met knikkende knieën konden we voor deze keer gerust zijn : het waren niet de Antwerpenaars die weeral voor het zaakje moesten opdraaien.

We zijn dan met een groepje begonnen aan een tochtje van een 60-tal kilometer door de Valleé de L’Ardre en dit met een stralende zon. Je zou haast denken dat het mei was i.p.v. eind oktober. Na een stop, een wandeling en de nodige aperitiefjes zijn we dan toegekomen aan de volgende overnachtingplaats te Courcelles.


	Spijtig, hier gebeurde het : de verslaggever van dienst werd dringend weggeroepen en alle namen werden terug in een zak gestoken. Eéntje werd voorzien van lijm, een oortje en werd zo gestoken dat de desbetreffende onschuldige kinderhand natuurlijk niet anders kon dan die sukkelaar van Antwerpen eruit halen, dit tot grote vreugde van de West-Vlaamse ………

In 2 groepen genoten we van de eerste Champagne. De mensen met kinderen konden dan ook in alle rust meegenieten daar er voor animatie werd gezorgd, welke de kinderen gedurende de tijd van de degustatie bezig hielden ( Bedankt Lut en Christel ). De beide echtgenoten hebben dan ook geholpen(?) met het begeleiden(?) van deze bende vrolijke bengels. Dan was het onze beurt om te genieten van de Champagne, dit na een zeer uitgebreide en deskundige uitleg van een dame die leefde voor haar bedrijf. Na lang aandringen ( zeker 2 glaasjes ) waren we overtuigd een reeks kartons van het heerlijke druivenvocht te kopen.



Dankzij het mooie weer konden we nog uren buiten zitten en nagenieten van de dag. Daarna kroop iedereen in zijne bak en rond twee uur weerklonk er een luidde knal over het terrein. De volgende morgen moesten we na enig onderzoek vaststellen dat er die nacht iets in de voorzitter zijn knie was geschoten en hij er nu bijliep als iemand met één been als een salami ( om in zijn termen te spreken ). De nodige zorgen werden dan ook toegediend en we konden vertrekken naar Reims voor een bezoek aan het wel bekende Piper-Heidsieck. Hier werden we rondgeleid met een vernuftig systeem van treintjes : dit terwijl we konden genieten van een schouwspel van licht, muziek en deskundige uitleg van de maak van de Champagne. Op het einde, u gaat het niet geloven, hebben we ons dan natuurlijk weerom laten verwennen door dit heerlijke vocht.



In de namiddag zijn we dan een vrij bezoek gaan brengen aan de stad Reims met overigens een prachtige kathedraal. Na het stadsbezoek reden we verder tot aan het fort van La Pompelle. Zij die dachten daar zich even te kunnen verfrissen aan koele lucht in de gangen van het fort, zijn van een kale reis teruggekomen. Snik, maar dan ook snikheet was het daarbinnen met als gevolg dat de meesten na het bezoek van het fort weerom hun dorst moesten lessen aan het druivensap.


Na een rustige nacht, zonder knallen van de ene of de andere zijn knie, zijn we dan verder getrokken naar de buurt van Soissons ( + 120) om onderweg het glasfabriek van Saint-Goubain te bezoeken. Dit was een echte Franse organisatie : eerst drie gidsen ( eentje met een kikker in de mond ) dan plots maar twee gidsen. Af en toe drie gidsen, rare jongens die Fransmannen. Desondanks moeten we zeggen : een zeer goede uitleg en een zeer goede film van het maken van een hoopje zand tot een ware Champagnefles. Het bezoek aan de werkateliers was absoluut verbluffend. Buiten werden ondertussen weerom door Lut en Christel de nodige aandacht besteed aan het bezighouden van de kinderen.



We zetten onze trektocht verder naar Soissons waar we werden verwacht op de gemeentelijke camping die men blijkbaar tegen zeer democratische Franse voorwaarden had kunnen vastleggen. Het landschap daar, van de druivenvelden, was prachtig. Alleen zo mooi dat we de tijd uit het oog zijn verloren en om 16u nog een kleine 60 kilometer van Soissons stonden. Op de camping toegekomen hebben we dan weerom, om niet uit de toon te vallen, de nodige Champagneflessen opengemaakt. Als je weet dat ze die toch aan 12.000 per uur kunnen maken in Saint-Gobain, zagen we daar geen kwaad in.

De volgende ochtend, nadat iedereen in allerlei nachtkleding met handdoek gewapend onze bak met veel kleur was gepasseerd naar de douches, zijn we dan vertrokken voor de stadswandeling.

De voorzitter gaf dan het afscheidswoord een paar uur vroeger omdat waarschijnlijk achteraf niemand meer zou luisteren (wegens het druivensap? – nvdr). We zijn daar ook dringend aan vernieuwing toe. We bedoelen dan de manier van speechen, niet de voorzitter. Even werden de Antwerpenaars verstoten en mochten zelf hunne weg zoeken (omdat ze alweer te laat klaar waren of konden beslissen wie meekwam – nvdr). Het was zelfs zo, dat sommigen van de West-Vlamingen er plezier in hadden om hen op het verkeerde been te zetten en hen de verkeerde richting aanwezen. Maar ja , wat moet ik hierop zeggen. Tegen de middag hadden we ze dan te pakken, terwijl ze allemaal tegen een gesloten poort van een kerk stonden te duwen. Gelukkig hadden ze ons Antwerpenaars om te bewijzen dat de poort wel degelijk gesloten was. Na van de camping te werden verjaagd, daar deze eerst open was tot vier, maar plots door ene of de andere Franse wetsvernieuwing sloot tussen 12 en 15 uur, besloten we naar de jachthaven te rijden en dik tegen ons goesting de laatste flessen te openen.
Uw verslaggever zoals steeds Rudy, Christel, Caroline, Christophe, Djamdo ( NIET )