vrijdag 20 maart 2015

In de voormiddag komen reeds de eerste campers aan op de rustige parking aan de Waalvest
bij het natuurpark “de Poel”. Een ideale gelegenheid om rustig de lente aan te vangen
met een zonne-eclips. Spijts de zware bewolking moesten we onze brilletjes niet bovenhalen. De vroege vogels staan om 14.00 uur paraat om naar Wevelgem te fietsen voor een bedrijfsbezoek aan “Recticel”. Een Belgische wereldspeler op gebied van isolatieprodukten. Met 11.000 werknemers wereldwijd in 100 vestigingen over 27 landen. Hier in België maakt men een omzet van 1.5 miljard € met meer dan 1500 mensen in vijf bedrijven waaronder het stichtend bedrijf “Coopal” te Wetteren, alsook Hulshout en hier in Wevelgem. De produktie van Recticel bedraagt soepel isolatieschuim 35%; zit- en slaapconfort 30%; autoindustrie 25% en plaatisolatie 10%. Momentee profiteert het bedrijf van de isolatierage in de renovatie en nieuwbouw. Hier ter plaatse worden uitsluitend harde “PUR” polyurethaan platen van 2 tot 13 cm dikte vervaardigd voor de bouw. Schuimvormende en hardende componenten worden op een lopende band, continue tussen twee vellen aluminium uitgespoten.
Twee mm vloeistof verschuimt veertig maal tot acht centimeter plaatdikte.
Het eindprodukt heeft slechts een gewicht van 30 kilogram per kubieke meter.

zaterdag 21 maart 2015

Per fiets trekken we naar de dakpannenfabriek ”Koramic” te Aalbeke. Een audiovisionele demo maakt ons wegwijs. In 1883 werd hier op de Pottelberg al klei ontgonnen en gebakken. Begin deze eeuw kwam de Belgische klei steenbakkerij grotendeels in handen van de Oostenrijkse wereldspeler groep “Wienerberger”. 14.000 werknemers zijn erbij aktief in 200 sites over 30 landen. Gerelateerde merknamen zijn Desimpel,Terca, Koramic, Porotherm.
In België werken 1100 mensen voor de groep.
Hier op de pottelberg telt men er 250 op de bedrijfsoppervlakte van 20 hectaren.

Langs een beveiligd bezoekersparcours volgen we, de volledige produktiecyclus vanaf de kleiaanvoer, vormen ,drogen, caoten ,schilderen, emaileren en bakken tot de verzending.
De kleibunkering is er om de blauwe vette Ieperiaanse klei, de plaatselijke “Ieperse Spie”
te mengen tot een primaire specie, met duitse bruine Westerwaldklei. Ter afmagering wordt granietslijpsel en verpulverd zand en recupmateriaal bijgemengd. De klei wordt gekneed en geperst met aparte mallen volgens een van de 13 modellen uit het gamma. Voor het drogen van de groene pannen wordt recupwarmte aangewend. Het bakken gebeurt in een waterbedoven bij 1000°celsius.

Grote aandacht wordt besteed aan kwaliteit.
Een “aantikker” luistert naar de klank van iedere pan.
Klankafwijking wijst soms op minuscule foutjes.
Jaarlijks wordt 208.000.000 kg basismengeling aangemaakt voor een produktie van 100.000.000 dakpannen en daktegels. Ruim 80% is bestemd voor de Belgische markt. Milieunormen worden streng nageleefd, rookgaszuivering, waterzuivering, afvalbesparing en burenhinder.

Zaterdag namiddag worden we verwacht in het “Jukeboxmuseum” van Menen.
In 1992 werd met de verzameling die uitgroeide tot 120 jukeboxen en een 400-tal radio toestellen. Alle toestellen zijn speelklaar. De toenmalige ruimte werd te benepen en verhuisde naar de huidige lokatie Roussel, een verlaten bouwmaterialenloods aan de oude leiearm. Alles begon eind achtiende eeuw bij Thomas Alva Edison met de uitvinding van de radio.
In amerika werd er gezongen op de katoenvelden en gemusiseerd in de nabijgelegen kroegen.
Na het gebruik van de radio in de eerste wereldoorlog werd de pianola en het orgel al snel vervangen door muziekautomaten die werkten met vinylplaten. In amerika was de jukebox reeds ruim bekend maar na de tweede wereldoorlog werd hij ook bij ons geïntroduceerd. Wurlitzer, Seeburg, Rock-ola en Ami waren de ingevoerde merken Al snel werd het hier ook een rage. Belgische merken waren o.a. Barco en Telfa.
Ze speelden allemaal vinylplaten 78- en 45-toeren, later zelfs op CD’s. In de danskroegen werd het orkest vervangen door een jukebox.
Met een kleine geldinworp kon men het gewenste dansplaatje kiezen en het meisje kiezen dat men reeds op het oog had. De vijftiger jaren waren de gloriejaren.
In de golden sixties met de komst van de televisieshows taande het succes van de Jukebox.
In het museum zien we een fragment van de Vlaamse film “Meeuwen sterven in de haven”
waarin de jonge Julien Schoenaerts de hoofdrol speelt.
Deze toont de samenhang van Jukebox en Rock en Roll. We zien de evolutie van grammofoon over radio naar jukebox als een kleerkast groot.
Heden luistert men overal met een koptelefoon en kan luisteren naar alle muziek uit een luciferdoosje.

Vanaf het Schippershof muzeum aan de gedempte leiehaven maken we een grenswandeling tussen Menen “Barakken” en het franse Halluin . Menen werd eertijds door Vauban een versterkte grenstad. Later hebben de Hollanders de vesten vervangen door aarden wallen. De Leie verdeelde de stad in tweëen en de grens deelde de aglomeratie in Menen en Halluin. De inwoners vonden werk in de vlas en jute industrie. De textielbaronnen bouwden beluiken met kleine kleine huisjes en smalle steegjes. Deze noemde men de “ruelles”. Zo hielden de bazen de arbeiders bij de hand en onde controle. Vele beluikjes werden gedeeltelijk afgebroken en/of gerenoveerd door samenvoeging. Tal van menenaars zochten beter betaald werd in de textiel in Frankrijk maar wensten toch een beter eigen huis te bouwen in Menen omdat het hier goedkoper was. Zo ontstond de wijk de “Barakken”. Tijdens de wandelijng werd het weekend bezegeld in café “Aux accordeonistes” met een live optreden en gezegend met een “Picon” degustatie. In deze gezellige sfeer eindigde hier een zeer gesmaakt internationaal weekend.

Alle dank gaat naar
Eddy & Lydie
Toon & Bea
voor het weekend,

André & Francine
voor "het pannekot"

Hugo & Rogetta