De Zwervers Kortrijk - Weekend Verdronken Land van Saeftinghe

Verslag:

Vrijdag 28/04/2006

Genietend van een extra vrije dag konden we in alle rust de verplaatsing maken naar Doel.
Aangekomen op de parking van de locale voetbalclub zochten we een plaatsje in de zon maar vooral uit de wind want de weergoden waren ons niet gunstig gezind, ook de voorspelling voor de komende dagen was bewolkt, koude temperaturen en plaatselijke buien.

Zaterdag 29/04/2006

Na de gebruikelijke verwelkoming door de voorzitter werd het startschot gegeven voor een fotozoektocht in en rond Doel. Een wandeling doorheen deze nog voor de helft bevolkte spookstad deed de discussie over het nut van te vroege onteigeningen en de vernielzucht van krakers opkomen.

Even voor halftwee werden de troepen verzameld voor vertrek naar de kerncentrale van Doel. In aanloop naar dit weekend werden we reeds door de staatsveiligheid gescreend. Ook nu werden we door de interne veiligheidsdiensten gelabeld met een barcode, gefotografeerd, gewikt én gewogen. Het zou me niet verwonderen dat er een zendertje in onze helm zat om ons doen en laten op de site te controleren. Terwijl Marie-Anne voor kinderbegeleiding zorgde kregen wij eerst uitleg over de soorten energie (wind, water, warmte en kernenergie) en dan specifiek over de werking van de 4 kernreactoren in Doel. Na het vragenuurtje, wat vooral over de gevaren en de vergelijking met Tjernobil ging, mochten we in vier groepen de gidsen volgen. Verder dan de koeltorens en de immense turbines kwamen we niet, onze badge gaf zoals verwacht geen toegang tot de nucleaire gevarenzone. Tevreden over wat we te zien kregen, volgden we gewillig de gidsen richting cafetaria waar we in naam van Electrabel een drankje werden aangeboden.

Zondag 30/04/2006

Op zondagmorgen werden we gewekt door het zacht getik van regendruppels. Het sein om koffie te zetten want de vooraf bestelde en aan huis geleverde pistolees waren in aantocht.
Het gedruppel ging stilaan over en voordat de fietsers konden beginnen aan hun Eco-fietsroute werd de groep nog even samen gefloten want het gevaar op meer regen kon het grasplein herschapen in een modderpoel. Daarom werden er enkele voertuigen naar hardere grond verplaatst, en lap, diegene die voor een feestje even naar Kortrijk wou zat met een lege startbatterij. Gelukkig waren er voldoende interim garagisten mee die helaas moesten vaststellen dat ze “luzeplat” was. Dus werd de motorhome maar weggesleept om hem dan op straat in gang te trekken, wat na twee keer lukte. Nu iedere auto weer was voorzien van pootjes en blokken kon de fietstocht beginnen. Het zonnetje kwam sporadisch even piepen wat de goesting voor een ritje tussen 16 en 33 km langs polders, dijken en landerijen deed toenemen.

In de namiddag was iedereen vrij, velen namen dan ook de gratis overzet naar Lillo,
een klein dorpje aan de andere kant van de Schelde. Na een rondwandeling tussen hooguit twintig huizen waarvan vijf cafés werden de terrasjes in de zon al vlug opgezocht.

Ook aan de motorhomes kwamen de stoeltjes buiten en bij de uitreiking van de Doel-Awards werd Germain Velter gelauwerd voor zijn prima interpretatie van hoe de makers van de fotozoektocht hun vragen opstelden én verbeterden.

Maandag 01/05/2006

Als “ top of the bill ” was er op maandag de wandeling in het verdronken Land van Saeftinghe. Bij de inschrijving voor dit weekend was er sprake van kniehoge laarzen,
reserve kledij en een uitstekende conditie maar bijna niemand kon toen vermoeden wat we zouden voorgeschoteld krijgen. Dit stukje Nederlands poldergebied van 3500 hectare is doorsneden met geulen die 2 maal per 25u vollopen, bij springtij staat zelfs het hele gebied onder water. Het terugtrekken van het water doet de geulen veranderen in modderpoelen.
De eerste geul was meteen een zware test om aan de overkant te geraken zonder vast te zitten, teamspirit kwam hier goed van pas. Al wie laarzen van een maatje meer aanhad wist toen al hoe laat het was, diegene zonder laarzen ook. Enkele geulen verder stond Lut al blootsvoets te wachten tot haar laarzen uit het slijk werden gehaald. Dit soort entertainment deed de sfeer in de groep enkel toenemen wat de belevenis zo uniek maakte.
In het bezoekerscentrum konden de achterblijvers meegenieten van deze natuurpracht via film en speels opgezette maquettes.
Nat van de motregen, moe maar voldaan konden we allen de douche in.

Eén ding is zeker, één zwaluw maakt de lente niet maar een groep zwervers met modder tot achter hun oren is een prima afsluiter van een fantastisch weekend waarvoor we de inrichters danken.

Uw verslaggevers van dienst
Kris en Greet

Webmaster

Gastenboek

Verdronken Land van Saeftinghe
28 april -01 mei 2006

----- | terug | -----

Verslag:

deze pagina werd laatst aangepast op: 30.08.18
Minimum 800x600 beeldschermresolutie

Vrijdag 28/04/2006 Genietend van een extra vrije dag konden we in alle rust de verplaatsing maken naar Doel. Aangekomen op de parking van de locale voetbalclub zochten we een plaatsje in de zon maar vooral uit de wind want de weergoden waren ons niet gunstig gezind, ook de voorspelling voor de komende dagen was bewolkt, koude temperaturen en plaatselijke buien. Zaterdag 29/04/2006 Na de gebruikelijke verwelkoming door de voorzitter werd het startschot gegeven voor een fotozoektocht in en rond Doel. Een wandeling doorheen deze nog voor de helft bevolkte spookstad deed de discussie over het nut van te vroege onteigeningen en de vernielzucht van krakers opkomen.


Even voor halftwee werden de troepen verzameld voor vertrek naar de kerncentrale van Doel. In aanloop naar dit weekend werden we reeds door de staatsveiligheid gescreend. Ook nu werden we door de interne veiligheidsdiensten gelabeld met een barcode, gefotografeerd, gewikt én gewogen. Het zou me niet verwonderen dat er een zendertje in onze helm zat om ons doen en laten op de site te controleren. Terwijl Marie-Anne voor kinderbegeleiding zorgde kregen wij eerst uitleg over de soorten energie (wind, water, warmte en kernenergie) en dan specifiek over de werking van de 4 kernreactoren in Doel. Na het vragenuurtje, wat vooral over de gevaren en de vergelijking met Tjernobil ging, mochten we in vier groepen de gidsen volgen. Verder dan de koeltorens en de immense turbines kwamen we niet, onze badge gaf zoals verwacht geen toegang tot de nucleaire gevarenzone. Tevreden over wat we te zien kregen, volgden we gewillig de gidsen richting cafetaria waar we in naam van Electrabel een drankje werden aangeboden.



Zondag 30/04/2006 Op zondagmorgen werden we gewekt door het zacht getik van regendruppels. Het sein om koffie te zetten want de vooraf bestelde en aan huis geleverde pistolees waren in aantocht. Het gedruppel ging stilaan over en voordat de fietsers konden beginnen aan hun Eco-fietsroute werd de groep nog even samen gefloten want het gevaar op meer regen kon het grasplein herschapen in een modderpoel. Daarom werden er enkele voertuigen naar hardere grond verplaatst, en lap, diegene die voor een feestje even naar Kortrijk wou zat met een lege startbatterij. Gelukkig waren er voldoende interim garagisten mee die helaas moesten vaststellen dat ze “luzeplat” was. Dus werd de motorhome maar weggesleept om hem dan op straat in gang te trekken, wat na twee keer lukte. Nu iedere auto weer was voorzien van pootjes en blokken kon de fietstocht beginnen. Het zonnetje kwam sporadisch even piepen wat de goesting voor een ritje tussen 16 en 33 km langs polders, dijken en landerijen deed toenemen.



In de namiddag was iedereen vrij, velen namen dan ook de gratis overzet naar Lillo, een klein dorpje aan de andere kant van de Schelde. Na een rondwandeling tussen hooguit twintig huizen waarvan vijf cafés werden de terrasjes in de zon al vlug opgezocht.



Ook aan de motorhomes kwamen de stoeltjes buiten en bij de uitreiking van de Doel-Awards werd Germain Velter gelauwerd voor zijn prima interpretatie van hoe de makers van de fotozoektocht hun vragen opstelden én verbeterden. Maandag 01/05/2006 Als “ top of the bill ” was er op maandag de wandeling in het verdronken Land van Saeftinghe. Bij de inschrijving voor dit weekend was er sprake van kniehoge laarzen, reserve kledij en een uitstekende conditie maar bijna niemand kon toen vermoeden wat we zouden voorgeschoteld krijgen. Dit stukje Nederlands poldergebied van 3500 hectare is doorsneden met geulen die 2 maal per 25u vollopen, bij springtij staat zelfs het hele gebied onder water. Het terugtrekken van het water doet de geulen veranderen in modderpoelen. De eerste geul was meteen een zware test om aan de overkant te geraken zonder vast te zitten, teamspirit kwam hier goed van pas. Al wie laarzen van een maatje meer aanhad wist toen al hoe laat het was, diegene zonder laarzen ook. Enkele geulen verder stond Lut al blootsvoets te wachten tot haar laarzen uit het slijk werden gehaald. Dit soort entertainment deed de sfeer in de groep enkel toenemen wat de belevenis zo uniek maakte. In het bezoekerscentrum konden de achterblijvers meegenieten van deze natuurpracht via film en speels opgezette maquettes. Nat van de motregen, moe maar voldaan konden we allen de douche in.




Eén ding is zeker, één zwaluw maakt de lente niet maar een groep zwervers met modder tot achter hun oren is een prima afsluiter van een fantastisch weekend waarvoor we de inrichters danken. Uw verslaggevers van dienst Kris en Greet

Verdronken Land van Saeftinghe 28 april -01 mei 2006

----- | terug | -----

Verslag:

deze pagina werd laatst aangepast op: 30.08.18 Minimum 800x600 beeldschermresolutie

Verdronken Land van Saeftinghe
28 april -01 mei 2006

deze pagina werd laatst aangepast op: 30.08.18
Minimum 800x600 beeldschermresolutie