Verslag weekend Diksmuide 13 - 15 mei 2011
---- | terug | ----

Vrijdag 13 mei 2011

De weersvoorspellingen waren niet echt gunstig : zaterdag buien en zondagvoormiddag regen.
En mis waren ze .... gelukkig .... met uitzondering van zondagmorgen, dan werden er wel 17 druppels geteld .…

Afspraak vrijdagavond op de toeristische parking in Diksmuide.
Met de OP TILT-slaande GPS, niet makkelijk te vinden, maar wel met de wegbeschrijving
De laatsten arriveerden omstreeks 23h, terwijl de meesten al in dromenland waren.
De nachtrust werd eventjes onderbroken door enkele uitgaanders die “GO AWAY ROMA’S” scandeerden.


Zaterdag 14 mei 2011

Zaterdagmorgen schitterend weer.
Na het openingswoordje en nominatie van de verslagmakers,
wijle weg via de enigste winkelstraat naar de Grote Markt,
vroeger de 2de grootste van het land en nu misschien toch maar de 3de grootste.
De stad Diksmuide telt ongeveer 16.000 inwoners waarvan er slechts 6.000 in de stadskern zelf wonen.
De grote markt wordt gekenmerkt door de diverse bouwstijlen gaande van neogotische over renaissance
tot de huidige moderne stijlen. De gebouwen ogen fris en goed verzorgd doordat ze alle weder opgebouwd werden
na de Eerste Wereldoorlog. Het stadhuis werd nieuw opgericht in de regionale Vlaamse renaissancestijl.
De nieuwe belforttoren herrees op de binnenplaats, als typisch Vlaams en middeleeuws symbool van de stedelijke vrijheid.
Het Manneke uit de Mane gekend van de volksalmanak staat symbool voor de Vlaamse humor (kluchtjes).
De huidige Sint-Niklaaskerk is een reconstructie van het gotische bedehuis met een sierlijke 18de-eeuwse torenspits .

Via de stationswijk komen we bij het stadspark.
De vijver en de hellingen in het stadspark zijn restanten van de oostelijke stadswallen
Het “park” heeft meer iets van een stadsbos. Vanuit het bosje kan je prachtige foto’s maken van het belfort en de kerktoren.
Het prachtige en volledig gerenoveerde postkantoor is een heropgebouwde patriciërswoning
die tijdens de tachtigjarige Oorlog de residentie was van de Spaanse gouverneur.
Daar aangekomen laat de gids ons laconiek weten dat hij eigenlijk overbodig is,
want via de klinknagels op de grond kan je het volledig toeristisch circuit doorheen het historische centrum van Diksmuide
op eigen houtje volledig exploreren.
Op 16 locaties tonen eigentijdse volkernpanelen je de nodige informatie en beelden uit het rijke Diksmuidse verleden.

Via de Handzamevaart en mooie rots-en steenplantjes die er op de kaaien groeien kom je aan de Vismarkt.
Hier kan je een prachtfoto maken van één of meerdere viswijven.
De beeldhouwer of kunstenaar van dienst was Patrick STEEN.
Iets verder vinden we nog één van de weinige begijnhoven die ons land rijk is.
Vanaf de 13 de eeuw kwamen de begijnen hier in gemeenschap leven.
Na de aanleg van de omwallingen in de 15 de eeuw werden ze geïntegreerd in het stadsleven en konden ze de kost verdienen
met wassen, bleken en bewerken van wol, laken en linnen, kweken van dieren en brouwen van bier.
Na de Eerste Wereldoorlog werd het heropgebouwd en kreeg het een sociale rol eerst als rusthuis en vandaag
als woonerf voor mensen met een verstandelijke handicap.
Van daar uit ging het richting IJzertoren het uithangbord van Diksmuide.
Via de Passerelle van de Hoop bereiken we Paxpoort.
De eerste IJzertoren werd opgericht als hulde aan de Vlaamse frontsoldaten maar werd in 1946 vernield.
Met het puin bouwde men de Paxpoort.
Verderop bouwde men de nieuwe IJzertoren (84m hoog) van waarop je de omgeving kilometersver kan bewonderen.
De Daltons in Stasegem-Zwevegem zijn zelfs zichtbaar.
Vandaag is de IJzertoren het symbool voor Vrede Vrijheid en Verdraagzaamheid.
Binnen in de toren bezochten we een eigentijds belevingsmuseum over de oorlog en vrede en de Vlaamse ontvoogding.
TIJD VOOR EEN STEVIG MIDDAGMAAL
In de namiddag vertrokken we voor een knooppuntentocht van ongeveer 40 km.
Gemakkelijk met de knooppunten rond de hals tot we….. 10 km overgeslagen hadden.
Tijd voor een lekker ijsje op de ijshoeve en een nieuwe studie van het knooppuntenplan.
Onderweg moesten we nog plaats maken voor 10 tallen Citroën oldtimers en
maakte Floor nog kennis met de Diksmuidse straatstenen, gelukkig zonder erg.
Via de Duitse Militaire begraafplaats van Vladslo repten we ons tot bij de mobielhomes
om zeker de laatste activiteit niet te missen.
Het Papegaei-bier vloeide rijkelijk om het met een oude term te noemen.
De weergoden lieten de laatste zonnestralen op ons los.
Mieke liet ons haar prachtig doek zien, nog een gezellige babbel, hoe het was 15 jaar geleden,
de oudstrijders van de club enz., twas bère sjiek. En hierbij nogmaals dank voor het traktaat.

……………….. eten……………… nog slaapmutsje ………. iedereen moe en voldaan ………. slapen ………


Zondag 15 mei 2011

De zondag mocht groep 2 lekker uitslapen en mocht groep 1 om 9 uur de aftrap geven voor het bezoek aan de Dodengang.
Gedurende 4 jaar was de Dodengang een vooruitgeschoven loopgraven stelling van de Belgische verdediging aan de IJzer.
Dat is de plaats waar je de taferelen uit de Eerste Wereldoorlog nog kan aanvoelen.
Je krijgt er een duidelijk beeld van de beklemmende sfeer, de erbarmelijke omstandigheden en de bittere strijd van 14-18.

Terug in Diksmuide zagen we nog een prototype van een motorboot op zonneënergie.

En wat hebben we heleerd :
Ten eerste : hoe prachtig de stadskern van Diksmuide wel is
Ten tweede : hoe de Eerste Wereldoorlog ontstaan is en welke gruwel er toen is gebeurd
En ten derde : hoe lekker het Papegaei-bier wel is

 

 

NOGMAALS DANK AAN DE INRICHTERS VAN DIT FIJN WEEKEND

Groeten Kathleen en Patrick

 

 
---- | naar boven | ----
deze pagina werd laatst aangepast op: 30.08.18 - Minimum 800x600 beeldschermresolutie